Σήμερα χάσαμε την αγάπη προς τον Θεό, χάνοντας μαζί και την ελπίδα. Δεν καλλιεργήσαμε την ψυχή μας. Απομακρυνθήκαμε απλά από τον Θεό επειδή πλανηθήκαμε και πιστέψαμε στη δύναμη μας.
«Γίναμε εγωιστές και εγωιστές φτιάξαμε και τα παιδιά μας. Ο εγωιστής άνθρωπος είναι ανίκανος και ανάπηρος και να ερωτευτεί και να αγαπήσει.
Η σιωπή της κοινωνίας μας για όλα αυτά που βλέπουμε να υπάρχουν γύρω μας, είναι ενταγμένη σ’ αυτόν τον εγωισμό μας.
Ουσιαστικά, όλα αυτά που προωθούνται σήμερα στην Παιδεία και την Πολιτεία μας, τέτοιους ανάπηρους ανθρώπους φτιάχνουν, γιατί τέτοιους ανάπηρους ανθρώπους χρειάζεται το σύστημα για να λειτουργήσει.»
Και είναι δυστυχισμένα τα παιδιά, συνέχισε. Και επαναστατούν τα παιδιά γιατί δεν βρίσκουν τα δύο βασικά πράγματα που έχουν ανάγκη, την αλήθεια και την αγάπη.
Επομένως, το ερώτημα είναι αν εμείς θα τα αφήσουμε να αλλάξουν τον κόσμο, ή θα είμαστε εμείς οι πρώτοι που θα τους σταθούμε εμπόδιο.
Είναι απαραίτητο οι γονείς να προστατεύσουν και να στηρίξουν τα παιδιά τους με την αγαπητική παρουσία και ζωή τους στο σπίτι.
Αν τα παιδιά ακουμπήσουν κάπου καλά, τότε θα προχωρήσουν. Θα ανακαλύψουν νόημα ζωής και θα νιώσουν την ομορφιά της δημιουργίας, της θυσίας, της προσφοράς.
Σήμερα, μας λείψανε οι ήρωες γιατί σβήσαμε από την ζωή των παιδιών μας τους Αγίους. Κι έτσι το ηρωικό φρόνημα το παγιδεύουμε και το χειρότερο, το στρέφουμε σε λάθος κατεύθυνση. Θέλουμε παιδιά σήμερα που να ενοχλούν όλους μας. Αλλά με μια ξεκάθαρη θέαση. Και πιο ξεκάθαρη θέαση, από το να βλέπει ο άνθρωπος με τα μάτια του Χριστού δεν υπάρχει. Γιατί αυτός ο άνθρωπος θα αντιμετωπίσει όμορφα, ακόμα κι αυτούς που σήμερα τον διώκουν.»
Η μόνη ελπίδα είναι η μετάνοια μας, τόνισε. Χωρίς την μετάνοια μας δεν θ’ αλλάξει τίποτα. Η μετάνοια είναι κάτι που ξεκινάει από μένα. Εμείς οι χριστιανοί έχουμε μία μεγάλη ευθύνη.
Αντί να είμαστε άνθρωποι μετάνοιας, είμαστε άνθρωποι που φωνάζουμε, που καταγγέλλουμε, που κατηγορούμε, αλλά δεν μετανοούμε εμείς. Δεν νιώθουμε το φταίξιμο μας, την ευθύνη μας.
Μακαριστός Σιατίστης Παύλος